Να ανακληθούν οι πειθαρχικές διώξεις στο Δ. Αλίμου  σε βάρος της Αναστασίας Παπαχρίστου 

Το τελευταίο διάστημα είμαστε μάρτυρες της έντασης των εκβιασμών και των πειθαρχικών διώξεων σε βάρος εργαζομένων των ΟΤΑ, από Δημάρχους, με στόχο την παρεμπόδιση της ελεύθερης συνδικαλιστικής δράσης.

Ακραίο όμως παράδειγμα αυταρχισμού αποτελεί η περίπτωση του Δημάρχου Αλίμου κ. Ανδρέα Κονδύλη, οποίος στο παρελθόν, όπως και τώρα, έχει στοχοποιήσει οποιαδήποτε φωνή αντιδρά και αντιστέκεται στις νεοφιλελεύθερες και αντεργατικές επιλογές του.

Είναι ο μοναδικός δήμαρχος που δεν προσέλαβε κανέναν εργαζόμενο στις ανταποδοτικές υπηρεσίες, μέσω του διαγωνισμού της 3Κ-2018, που έγινε μετά από τις πολυήμερες απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην τοπική αυτοδιοίκηση, τον Ιούνιο του 2017, με αποτέλεσμα να αναθέτει τμήματα της καθαριότητας σε ιδιώτες.

Είναι από τις λίγες περιπτώσεις που προχώρησε σε απολύσεις εργαζομένων στους παιδικούς σταθμούς του δήμου Αλίμου και μετά, λόγω έλλειψης προσωπικού, να επιβάλλει υποχρεωτικές, σε καθημερινή βάση, υπερωρίες καταστρατηγώντας το θεσμοθετημένο ωράριο εργασίας και επιβάλλοντας πειθαρχική ποινή στην συναδέλφισσα Αναστασία Παπαχρίστου η οποία είναι μέλος τους ΔΣ του συλλόγου εργαζομένων του δήμου και αναπληρώτρια εκπρόσωπος των εργαζομένων στο ΔΣ του ΝΠΔΔ των Παιδικών Σταθμών.

Είναι αυτός που κάλεσε σε απολογία και εκκρεμεί η επιβολή πειθαρχικής ποινής στην ίδια συναδέλφισσα, γιατί παραστάθηκε ως μάρτυρας υπεράσπισης, απολυμένης συναδέλφου, στα δικαστήρια κατά την συζήτηση των ασφαλιστικών μέτρων για την ακύρωση της απόλυσης.

Είναι τέλος ο ίδιος που καλεί πάλι σε απολογία την συναδέλφισσα Α. Παπαχρίστου, για δήθεν ανάρμοστη συμπεριφορά απέναντι στην προϊσταμένη, επειδή υπερασπίστηκε τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων, όταν ο ο Δήμαρχος κ. Ανδρέας Κονδύλης καταστρατηγεί τα δικαιώματα των εργαζομένων, αναθέτει παράτυπα αλλότρια καθήκοντα σε εργαζόμενους και δεν εφαρμόζει τις ΣΣΕ της ΠΟΕ-ΟΤΑ και τον πρότυπο κανονισμό λειτουργίας των Παιδικών Σταθμών.

Για όλους τους παραπάνω λόγους εμείς οι υπογράφοντες καταδικάζουμε την αυταρχική, εκδικητική και αντεργατική συμπεριφορά του Δημάρχου Αλίμου κ. Ανδρέα Κονδύλη, ζητάμε τον σεβασμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων και την παύση κάθε πειθαρχικής διαδικασίας, καθώς και την ανάκληση των ποινών, σε βάρος της Αναστασίας Παπαχρίστου.

Σωματείο Εργαζομένων στο Εθνικό Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης

 

Την Τετάρτη, 25 Νοέμβρη, παγκόσμια ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών, πραγματοποιήθηκε από μέλη φεμινιστικών συλλογικοτήτων στην πλατεία Συντάγματος μία συμβολική διαμαρτυρία με σκοπό την ανάδειξη του ζητήματος της έμφυλης βίας. Οι συμμετέχουσες τηρώντας όλα τα προβλεπόμενα υγειονομικά πρωτόκολλα και τα μέτρα φυσικής αποστασιοποίησης, ύψωσαν για λίγα λεπτά πανό με το σύνθημα «Δεν μας σωπαίνουν. Δεν μας προστατεύει η καραντίνα από την πανδημία της έμφυλης βίας». Κατά την αναχώρησή τους, μέλη της αστυνομίας περικύκλωσαν και προσήγαγαν 9 από τις συμμετέχουσες. 

Αρχικά για την μετακίνηση στο Αστυνομικό Τμήμα Συντάγματος, η αστυνομία ήθελε να μεταφέρει όλες τις συλληφθείσες με ένα αστυνομικό βαν. Ωστόσο, έπειτα από άρνηση τους να επιβιβαστούν ώστε να τηρηθούν οι κανόνες και να προστατευτεί η υγεία τουςτελικά μεταφέρθηκαν ανά τρεις. Στο ΑΤ στερήθηκε του δικαιώματος νομικής εκπροσώπησης τουλάχιστον μία εκ των προσαχθεισών, ενώ έπειτα από 5ωρη κράτηση, οι προσαγωγές εν τέλει μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Επιπροσθέτως τα πρόστιμα που τους επιβλήθηκαν δηλώθηκαν ετεροχρονισμένα. Παράλληλα, πραγματοποιήθηκαν 5 προσαγωγές στο ΑΤ Ακροπόλεως, επειδή ορισμένες από τις συμμετέχουσες πετούσαν τρικάκια, με τις 2 να μετατρέπονται σε συλλήψεις.

Δύο μέρες μετά τα ανωτέρω συμβάντα και τις αντιδράσεις μεγάλης μερίδας κόσμου και συλλογικοτήτωνο Υπουργός  Προστασίας του Πολίτη ζήτησε «συγγνώμη» και έκανε λόγο για «λανθασμένη» και «υπερβολική» κίνηση της αστυνομίας. Η συγνώμη του υπουργού είναι αποτέλεσμα της κατακραυγήςπου ακολούθησε. Ωστόσο, εάν οι αβάσιμες κατηγορίες εις βάρος των συλληφθεισών γυναικών δεν αποσυρθούν και συνεχίζουν να διώκονται, οι εν λόγω δηλώσεις είναι κενές περιεχομένου.

Η καταστολή κινητοποιήσεων του προηγούμενου διαστήματος κλιμακώνεται παράλληλα με την επίθεση συνολικά στα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού και έρχεται σε συνέχεια των πολιτικών όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Τα παραπάνω αποτελούν ένα ακόμα επισφράγισμα στην προσήλωση της κυβέρνησης στην πλήρη καταστρατήγηση του δικαιώματος του «συνέρχεσθαι», καθώς και του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης, γεγονός που γίνεται εμφανές όλο και περισσότερο τον τελευταίο μήνα.

Δηλώνουμε την αμέριστη στήριξή μας στις διωκόμενες αγωνίστριες.Θα είμαστε στο πλευρό τους αν και όποτε χρειαστεί. 

Ζητάμε την απόσυρση όλων των κατηγοριών, των διώξεων και των προστίμων εις βάρος τους.  

 

Για το Δ.Σ. του

Σωματείου Εργαζομένων Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης

 

Τετάρτη 25 Νοέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών, η Συνέλευση 8 Μάρτη μαζί με άλλες φεμινιστικές συλλογικότητες καλούν κινητοποίηση στις 17:00 στην Πλατείας Συντάγματος. Το φετινό κάλεσμα εστιάζει στη σχέση της έμφυλης βίας με την πανδημική κρίση θυμίζοντας ότι για πολλές γυναίκες το "μένουμε σπίτι" και η αναγκαστική καραντίνα συχνά γίνεται επικίνδυνο για την ίδια τους τη ζωή.

 

Το Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης καλεί στην 24ώρη απεργία που έχει καλέσει το Εργατικό Κέντρο Αθήνας για την Πέμπτη 26/11/2020

Φοράμε μάσκες αλλά έχουμε φωνή και ζωή!

Απάντηση των εργαζομένων του ΕΜΣΤ στη δήλωση της Υπουργού Πολιτισμού για ανύπαρκτο μουσείο πριν το 2020 .

 

Δεκατέσσερα σωματεία του Ιδιωτικού & Δημόσιου τομέα προχώρησαν την Τετάρτη 21 Οκτώβρη σε  διαμαρτυρία έξω από το Υπουργείο Εργασίας, ώστε να μην χρεωθεί καμία ημέρα κανονικής άδειας σε εργαζόμενους γονείς για τις άδειες Ειδικού Σκοπού στο πλαίσιο των μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας του Covid – 19.

ξαιτίας των ρυθμίσεων στις Π.Ν.Π. οι εργαζόμενοι, ειδικά οι γονείς με μικρά παιδιά, οι οποίοι αναγκάστηκαν να κάνουν χρήση των αδειών Ειδικού Σκοπού έχουν στερηθεί μεγάλο μέρος της κανονικής ετήσιας άδειάς τους.

Τα εργατικά σωματεία που υπογράφουμε το κείμενο , θεωρούμε ότι τα μέτρα που έλαβε η και λαμβάνει η Πολιτεία για την προστασία της κοινωνίας από την διασπορά της πανδημίας δεν πρέπει να βαρύνουν τους εργαζόμενους γονείς ή τους εργαζόμενους γενικότερα.

Η προστασία της δημόσιας υγείας από τον κορονοϊό, σε πανεθνική κλίμακα, πρέπει να αποτελεί ευθύνη που βαραίνει την Πολιτεία συνολικά και όχι ατομικά τον κάθε πολίτη και πολύ περισσότερο την εργαζόμενη μητέρα.

Ζητάμε:

• Μπροστά στο ενδεχόμενο νέων μέτρων, εξαιτίας των δυσμενών εξελίξεων σχετικά με την πανδημία να υπάρξει νομοθετική πρόνοια ώστε να μην επιβαρυνθούν ξανά οι γονείς που θα κάνουν χρήση των αδειών Ειδικού Σκοπού.
• Να ακυρωθούν αναδρομικά οι αντικοινωνικές και αντεργατικές διατάξεις των Π.Ν.Π. (ΦΕΚ A_55_11-3-2020, άρθρο 5) που στερούν τους εργαζόμενους γονείς από την κανονική ετήσια άδειά τους. Να μην στερείται καμια εργατική οικογένεια την άδεια αναψυχής.
• Να ακυρωθούν οι διατάξεις (ΔΙΔΑΔ/Φ.69/118/οικ. 11134) που υποχρεώνουν τους γονείς να αναπληρώσουν το μειωμένο ωράριο που έκαναν χρήση λόγω των μέτρων για την πανδημία (μη λειτουργία του «ολοήμερου», κλπ.) , και να μην αναγκαστούν να εργαστούν 10, 12 ή παραπάνω συνεχείς ώρες σε ημερήσια βάση.
• Να ληφθεί ουσιαστικότερη και συστηματικότερη πρόνοια για τους εργαζόμενους που συνοικούν με άτομα που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου, ώστε να μην εξωθούνται στην πράξη στην εξάντληση της κανονικής άδειας τους,προκειμένου να προστατεύσουν τους συνοικούντες, όπως συνέβη την προηγούμενη περίοδο.

       εργατικά σωματεία από τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα:

1. Σύλλογος Εργαζόμενων ΤΕΕ (ΣΕΤΕΕ)
2. Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης
3. Σωματείο Εργαζομένων στην Εταιρεία Retail World A.E. – Καταστήματα Public
4. Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής (ΣΥΒΧΨΑ)
5. Σύλλογος Εργαζομένων ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ
6. Σ.Ε.Ο.Μ.Μ.Α. – Σωματείο Εργαζομένων Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών
7. Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις Μ.Κ.Ο. – Σ.Β.Ε.Μ.Κ.Ο.
8. Πανελλήνια Ένωση Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΝΕΝ)
9. Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Βύρωνα
10. Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού
11. Σωματείο Εργαζομένων στην εταιρεία Πλαίσιο
12. Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ)
13. Σωματείο Εργαζομένων στη Nokia Ελλάδος
14. Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών

 

 

 

 

Στην μνήμη της αγαπημένης μας συναδέλφου Κικής Τσολακίδου,
το Σωματείο Εργαζομένων στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης,
σεβόμενο την επιθυμία της, προσφέρει αντί στεφάνου 100 € στο «Σπίτι του Αγωνιστή».

 

 

Αθήνα, 07/10/2020

Ερώτηση

 

Προς την Υπουργό Πολιτισμού & Αθλητισμού

Θέμα: «Σοβαρές καταγγελίες από τους Εργαζόμενους στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης»

 

Εδώ και καιρό, οι διαμαρτυρίες του Σωματείου Εργαζομένων στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης για την μη υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (Σ.Σ.Ε.) πολλαπλασιάζονται. Οι εργαζόμενοι τονίζουν πως παρά την έναρξη των διαπραγματεύσεων, η διοίκηση κωλυσιεργεί συστηματικά και δεν προχωρά στην κατάθεση της αντιπρότασής της απέναντι στο κατατεθειμένο από το Σωματείο σχετικό προσχέδιο. Όπως είναι αναμενόμενο, η ανυπαρξία Σ.Σ.Ε. προκαλεί έντονα προβλήματα και γεννά αδικίες στις εργασιακές σχέσεις στο Ε.Μ.Σ.Τ., διαιωνίζοντας ένα καθεστώς διακρίσεων μεταξύ των εργαζομένων στο Μουσείο και συναδέλφων τους σε αντίστοιχες ειδικότητες που εργάζονται στο ΥΠ.ΠΟ.Α.

Επίσης οι εργαζόμενοι τονίζουν την ανάγκη αναθεώρησης του Εσωτερικού Κανονισμού Λειτουργίας (Ε.Κ.Λ.) και την αύξηση των οργανικών θέσεων αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει κανένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου. Αντιθέτως, στα μεγάλα κενά που παρατηρούνται στις υπάρχουσες οργανικές θέσεις έρχονται να προστεθούν και τα προβλήματα από την απουσία σχεδιασμού για την διάρθρωση του προσωπικού.

Με βάση τα παραπάνω ερωτάται η κ. Υπουργός:

Σε ποιες ενέργειες σκοπεύει να προβεί ώστε να επιλυθούν τα προβλήματα των εργαζομένων και να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης;

 

Ο ερωτών Βουλευτής

Σκουρολιάκος Παναγιώτης (Πάνος)

 

 

 

Το Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, συνεχίζοντας τις κινητοποιήσεις του για:

• Την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
• Την επέκταση του επιδόματος βαρέων & ανθυγιεινών σε όλες εκείνες τις κατηγορίες εργαζομένων στα ΝΠΙΔ στις οποίες δεν καταβάλλονται, μολονότι αυτό συμβαίνει στις  αντίστοιχες ειδικότητες του ΥΠΠΟΑ.
• Την επέκταση των συμβάσεων των συναδέλφων ορισμένου χρόνου.
• Την αύξηση των οργανικών θέσεων ώστε να καλυφθούν όλα τα πραγματικά  κενά και να εξασφαλιστεί η πλήρης και ασφαλή λειτουργία του Μουσείου.

Πραγματοποίησε το Σαββάτο 26 Σεπτέμβρη & την Πέμπτη 1/10 συμβολικές παρεμβάσεις ενημέρωσης του κοινού στην κεντρική είσοδο του Μουσείου. Την παρέμβαση μας την στήριξαν εκπρόσωποι από τον Ενιαίο Σύλλογο Υπάλληλών ΥΠΠΟΑ,  το Σωματείο  Τεχνικού – Βοηθητικού και Λοιπού Προσωπικού ΕΘΝΙΚΗΣ ΛΥΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ, το  Σωματείο Εργαζομένων στο χώρο του Χορού, το Support ART Workers και τον Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής.

 

 

Το Σωματείο Εργαζομένων στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο πλαίσιο των κινητοποιήσεών του για την:

 ·  Υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

·  Επέκταση του επιδόματος βαρέων και ανθυγιεινών σε όλες εκείνες τις κατηγορίες εργαζομένων στα Ν.Π.Ι.Δ. στις οποίες δεν καταβάλλονται, μολονότι αυτό συμβαίνει σε αντίστοιχες ειδικότητες εργαζομένων στο ΥΠ.ΠΟ.Α.

·  Επέκταση των συμβάσεων των συναδέλφων ορισμένου χρόνου.

·  Αύξηση των οργανικών θέσεων ώστε να καλυφθούν όλα τα πραγματικά κενά και να εξασφαλιστεί η πλήρης και ασφαλής λειτουργία του Ε.Μ.Σ.Τ.

Καλεί στην παρέμβαση που διοργανώνει*

το Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου τις ώρες 15.30-17.30

στην κεντρική είσοδο του Ε.Μ.Σ.Τ.

Αγωνιζόμαστε για τα αυτονόητα!

 

Σωματείο Εργαζομένων στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

*Συμμετέχουμε με ασφάλεια, φοράμε μάσκα, κρατάμε αποστάσεις

Έχουν περάσει πάνω από έξι μήνες από τη στιγμή που η μόνιμη συλλογή του Ε.Μ.Σ.Τ. άνοιξε για το κοινό. Παρ’ όλα αυτά τίποτα από όσα είχε εξαγγέλλει η υπουργός Πολιτισμού κυρία Μενδώνη στη συνέντευξή τύπου στις 24 Φλεβάρη δεν έχει υλοποιηθεί. Αντίθετα, όπως το είχαμε προβλέψει μετά τους «πανηγυρικούς», η πολιτική ηγεσία, ο ανύπαρκτος Διευθυντής και το αναποτελεσματικό Δ.Σ. εξαφανίστηκαν και άφησαν το Μουσείο να πορεύεται μόνο του και χάρη στις προσπάθειες που καταβάλλει το προσωπικό του και στην αυτενέργεια που αυτό εκδηλώνει.

Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παραμένει στην πραγματικότητα για πάνω από δυο χρόνια χωρίς Διευθυντή, μολονότι η υπουργός έχει εξαγγείλει από τον Φλεβάρη τόσο την άμεση τοποθέτηση Καλλιτεχνικού Διευθυντή όσο και την καθιέρωση Διοικητικού Διευθυντή·  αυτοί ωστόσο παραμένουν άφαντοι, ενώ μετά από 7 μήνες έκανε την επανεμφάνισή του ο μεταβατικός Διευθυντής. Ωστόσο για τη θέση αυτή το Ε.Μ.Σ.Τ. έχει ανάγκη από ένα πρόσωπο πρόθυμο και ικανό να αναλάβει το δύσκολο έργο της διοίκησης του φορέα και της χάραξης της πολιτιστικής του στρατηγικής και όχι από guest star που εμφανίζονται  και «ασχολούνται» κατά το δοκούν.

Σαν πρωταγωνιστής σε μαύρη κωμωδία –που θα ζήλευε και ο Μπέκετ στο Περιμένοντας τον Γκοντό– το Δ.Σ. του Ε.Μ.Σ.Τ., περιμένοντας τον(;) /την(;) /τους(;) διευθυντές, αρνείται να πάρει οποιαδήποτε ουσιαστική απόφαση για τη διοίκηση του Μουσείου, το οποίο συνεχίζει να λειτουργεί χωρίς να έχει γίνει η αναγκαία διάρθρωση, ενώ και η αναθεώρηση του Εσωτερικού Κανονισμού Λειτουργίας φαίνεται ότι χάθηκε κάπου στην μετάφραση…

Το να θίξουμε μέσα σ’ αυτήν την κατάσταση το θέμα της στελέχωσης του  Μουσείου και της κάλυψης των κενών οργανικών του θέσεων με μόνιμο προσωπικό μπορεί να φαντάζει πολυτέλεια, αποτελεί όμως βασική προϋπόθεση για την σωστή και ασφαλή λειτουργία του, ιδιαίτερα σε μια απαιτητική συγκυρία όπως η τωρινή.

 

Αντί λοιπόν να δούμε έστω και την παραμικρή κίνηση στην κατεύθυνση επίλυσης των συσσωρευμένων προβλημάτων, που το Σωματείο μας είχε αναδείξει κατά τη συνέντευξη τύπου στις 21 Φλεβάρη, έχουμε την παρελκυστική τακτική του Δ.Σ. του Ε.Μ.Σ.Τ. και τις υπονομευτικές πρακτικές του Γενικού Γραμματέα Σύγχρονου Πολιτισμού κυρίου Γιατρομανωλάκη  σχετικά με την υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας την οποία διεκδικούμε εδώ και ένα χρόνο.

 

Μολονότι κανείς δεν δείχνει την παραμικρή διάθεση να αντιμετωπίσει έστω και ένα από τα προβλήματα που ταλανίζουν το Ε.Μ.Σ.Τ., φαίνεται ότι όλοι κάτι θέλουν να κερδίσουν από αυτό. Αναρωτιόμαστε πλέον αν η κατάσταση ενός ακέφαλου και χωρίς προσανατολισμό Μουσείου είναι βολική για διάφορες πλευρές: βολική για όσους θέλουν να εξυπηρετούν ιδιοτελή συμφέροντα και προσωπικές ατζέντες. Συνιστά ωστόσο καταστροφική πορεία για έναν φορέα που αντί να συγκροτεί δικό του επιστημονικό έργο, μουσειακή πολιτική και ουσιαστικές συνεργασίες οδεύει στο να μετατραπεί αργά και σταθερά σε Mall και χώρο «προβολής» με κριτήρια που δεν συνάδουν με την ιδρυτική φυσιογνωμία του.

Οι εργαζόμενοι/ες στο Ε.Μ.Σ.Τ. θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για ένα Μουσείο ανοιχτό στην κοινωνία, υπερασπιζόμενοι τον δημόσιο χαρακτήρα και τους καταστατικούς σκοπούς του.

Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε:

• Υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
• Επέκταση του επιδόματος βαρέων και ανθυγιεινών σε όλες εκείνες τις κατηγορίες εργαζομένων στα Ν.Π.Ι.Δ. στις οποίες δεν καταβάλλονται, μολονότι αυτό συμβαίνει σε αντίστοιχες ειδικότητες εργαζομένων στο ΥΠ.ΠΟ.Α.
• Επέκταση των συμβάσεων των συναδέλφων ορισμένου χρόνου.
• Αύξηση των οργανικών θέσεων ώστε να καλυφθούν όλα τα πραγματικά κενά και να εξασφαλιστεί η πλήρης και ασφαλής λειτουργία του Ε.Μ.Σ.Τ.

 

Σωματείο Εργαζομένων του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης 

 

Να μη χρεωθεί καμιά ημέρα κανονικής άδειας σε εργαζόμενους γονείς
για τις άδειες Ειδικού Σκοπού στο πλαίσιο των μέτρων
για την αντιμετώπιση της πανδημίας του Covid - 19

 

Εξαιτίας των ρυθμίσεων στις Π.Ν.Π. οι εργαζόμενοι, ειδικά οι γονείς με μικρά παιδιά, οι οποίοι αναγκάστηκαν να κάνουν χρήση των αδειών Ειδικού Σκοπού έχουν στερηθεί μεγάλο μέρος της κανονικής ετήσιας άδειάς τους.

 

Τα εργατικά σωματεία και οι εργατικές κινήσεις που υπογράφουμε το κείμενο θεωρούμε ότι τα μέτρα που έλαβε η και λαμβάνει η Πολιτεία για την προστασία της κοινωνίας από την διασπορά της πανδημίας δεν πρέπει να βαρύνουν τους εργαζόμενους γονείς ή τους εργαζόμενους γενικότερα.

 

Η προστασία της δημόσιας υγείας από τον κορονοϊό, σε πανεθνική κλίμακα, πρέπει να αποτελεί ευθύνη που βαραίνει την Πολιτεία συνολικά και όχι ατομικά τον κάθε πολίτη και πολύ περισσότερο την εργαζόμενη μητέρα.

 

Ζητάμε:

·      Μπροστά στο ενδεχόμενο νέων μέτρων, εξαιτίας των δυσμενών εξελίξεων σχετικά με την πανδημία να υπάρξει νομοθετική πρόνοια ώστε να μην επιβαρυνθούν ξανά οι γονείς που θα κάνουν χρήση των αδειών Ειδικού Σκοπού.

·      Να ακυρωθούν αναδρομικά οι αντικοινωνικές και αντεργατικές διατάξεις των Π.Ν.Π. (ΦΕΚ A_55_11-3-2020, άρθρο 5) που στερούν τους εργαζόμενους γονείς από την κανονική ετήσια άδειά τους. Να μη στερείτε καμιά εργατική οικογένεια την άδεια αναψυχής.

·      Να ακυρωθούν οι διατάξεις (ΔΙΔΑΔ/Φ.69/118/οικ. 11134) που υποχρεώνουν τους γονείς να αναπληρώσουν το μειωμένο ωράριο που έκαναν χρήση λόγω των μέτρων για την πανδημία (μη λειτουργία του «ολοήμερου», κλπ.) , και να μην αναγκαστούν να εργαστούν 10, 12 ή παραπάνω συνεχείς ώρες σε ημερήσια βάση.

·      Να ληφθεί ουσιαστικότερη και συστηματικότερη πρόνοια για τους εργαζόμενους που συνοικούν με άτομα που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου, ώστε να μην εξωθούνται στην πράξη, στην εξάντληση της κανονικής άδειας τους, προκειμένου να προστατεύσουν τους συνοικούντες, όπως συνέβη στην πράξη την προηγούμενη περίοδο.

 

·      Σύλλογος Εργαζομένων ΤΕΕ

·      Σωματείο Εργαζομένων στην Εταιρία Retail World A.E.- Καταστήματα Public

·      Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου - Ψηφιακών Μέσων Αττικής

·      Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης

·      Σ.Ε.Ο.Μ.Μ.Α. Σωματείο Εργαζομένων Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών

·      Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις Μ.Κ.Ο. - Σ.Β.Ε.Μ.Κ.Ο.

Να μπει ένα τέρμα στις διακρίσεις απέναντι στους εργαζόμενους στα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (Ν.Π.Ι.Δ.) για το επίδομα Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων.

 

 

Το Σωματείο Εργαζομένων στο  Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης συμμετέχει στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας για το επίδομα Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, που διοργανώνει η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. την Τετάρτη 2/9/2020 στις 9.30 στο Υπουργείο Εργασίας (Σταδίου 29) και καλεί τα μέλη του να δώσουν δυναμικά το παρόν.

 

Σχεδόν εν κρυπτώ και με την απουσία εκπροσώπων από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις ο υπουργός Εργασίας κ. Βρούτσης προχώρησε στη συγκρότηση «Επιτροπής Κρίσεως Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων» χωρίς να έχει προηγηθεί ενημέρωση των Συνδικάτων, προκειμένου αυτά να έχουν την ευκαιρία να καταθέσουν τις προτάσεις τους την Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου, όταν και θα πραγματοποιηθεί ακρόαση των φορέων σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα.

 

Για μια ακόμη φορά φοβόμαστε ότι θα συνεχιστεί η εξαίρεση των εργαζομένων  στα εποπτευόμενα από το Υπουργείο Πολιτισμού Ν.Π.Ι.Δ. από το μηνιαίο επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας. Δυστυχώς  το ίδιο είχε συμβεί και με την Κοινή Υπουργική Απόφαση (Κ.Υ.Α.)  2/31560/30.4.2012 μέσω της οποίας καθορίστηκε το συγκεκριμένο επίδομα για τους μόνιμους υπαλλήλους και τους δόκιμους πολιτικούς υπαλλήλους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού (Υ.ΠΟ.Α.) σε ειδικότητες όπως Συντηρητές Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης, Εικαστικοί, Προσωπικό Καθαριότητας, Τεχνικοί, Ηλεκτροτεχνίτες, Ηλεκτρολόγοι κλπ.

 

Είναι κατάφωρο πλήγμα σε βάρος της ισονομίας το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα δεν ισχύει το συγκεκριμένο επίδομα για όλους τους εργαζόμενους των ίδιων ειδικοτήτων που εργάζονται κάτω από τις ίδιες δυσμενείς συνθήκες εργασίας και παραμένουν σε κατάσταση εξαίρεσης οι αντίστοιχων ειδικοτήτων εργαζόμενοι στα εποπτευόμενα από το Υ.ΠΟ.Α. Ν.Π.Ι.Δ.

 

Ζητάμε από το Υ.ΠΟ.Α να προχωρήσει στις απαραίτητες ενέργειες ώστε να υπάρξει νέα Κ.Υ.Α. η οποία θα επιτρέψει την επέκταση του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας των αντίστοιχων ειδικοτήτων και στους εργαζόμενους των Ν.Π.Ι.Δ. που εποπτεύει το ίδιο.

 

Καλούμε τα Σωματεία και τους εργαζόμενους σε όλα τα εποπτευόμενα Ν.Π.Ι.Δ. να ενώσουμε τις δυνάμεις μας ώστε να διεκδικήσουμε την επέκταση του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας και στους εργαζόμενους των Ν.Π.Ι.Δ. Απευθυνόμαστε στη Γ.Σ.Ε.Ε, στην Α.Δ.Ε.Δ.Υ., στο Ε.Κ.Α. και στο σύνολο του συνδικαλιστικού κινήματος ώστε με την αγωνιστική μας δράση να υπερασπιστούμε τα Β.Α.Ε. για όλους τους εργαζόμενους τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.

 

 

 

Σωματείο Εργαζομένων στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Ανακοίνωση Τομέα Πολιτισμού Κινήματος Αλλαγής

Ακέφαλο αρχαιοελληνικό άγαλμα θυμίζει το, εν πολλαίς ταλαιπωρίες πεσόν, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Παρά το εσπευσμένο «άνοιγμά» του λίγες εβδομάδες πριν το ξανακλείσιμό του λόγω πανδημίας, και για λόγους που κανείς δε γνωρίζει, πλην της Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, παραμένει το μοναδικό Εθνικό μουσείο της Ευρώπης χωρίς διευθυντή. 

Σε μια εποχή που τα Εθνικά μουσεία συνδιαμορφώνουν πολιτιστική πολιτική στους τομείς δράσης τους, το δικό μας ΕΜΣΤ, σύμφωνα και με σχετικές πρόσφατες δηλώσεις της Υπουργού, μας κάνει «υπερήφανους» κυρίως για τους άπλετους και άνετους χώρους του, δηλαδή μέχρι στιγμής το βασικό του καύχημα είναι το κτήριό του!

Παράλληλα οι εργαζόμενοι του μουσείου παραμένουν σε μια ιδιότυπη ομηρεία καθώς:

1. δεν υπάρχει διευθυντής ή άλλος αρμόδιος να διαπραγματευτεί μαζί τους τη συλλογική τους σύμβαση, που να διασφαλίζει τα εργασιακά τους δικαιώματα.
2. καθυστερεί αδικαιολόγητα η αναθεώρηση του εσωτερικού κανονισμού του Μουσείου.
3. δεν υπάρχει κανείς που να δημιουργήσει το νέο σχεδιασμό διάρθρωσης του προσωπικού. 
4. δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα πλήρωσης των κενών οργανικών θέσεων προσωπικού του Μουσείου για την πλήρη του λειτουργία.
5. υπάρχει ανισότητα στα δικαιώματα μεταξύ εργαζομένων στις ίδιες ειδικότητες του Μουσείου και του Υπουργείου.
6. είναι ακάλυπτες ακόμα και οι εργαζόμενες μητέρες, καθώς η έλλειψη συλλογικής σύμβασης δεν κατοχυρώνει το επίδομα μητρότητας, ενώ ταυτόχρονα η κυβέρνηση επαίρεται για την προστασία της οικογένειας.

Για όλα τα παραπάνω προβλήματα, καλούμε την Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού να προκηρύξει άμεσα το διαγωνισμό για την κάλυψη της θέσης του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και να ορίσει σαφές χρονοδιάγραμμα εξομάλυνσης των εργασιακών σχέσεων στον οργανισμό. 

Κυρία Υπουργέ αγαπάτε το σύγχρονο πολιτισμό, όπως διατείνεσθε; Απόδειξη!

Πηγή: kinimaallagis.gr

Το Σωματείο Εργαζομένων στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης χαιρετίζει την σημαντική νίκη του Σωματείου Εργαζομένων Εθνικής Λυρικής Σκηνής, το οποίο υπέγραψε ΣΣΕ με το ΔΣ της ΕΛΣ μετά από 12 ολόκληρα χρόνια.
Η υπογραφή της ΣΣΕ είναι μια μεγάλη νίκη και έρχεται να ενισχύσει τον αγώνα που δίνουν οι εργαζόμενοι σε όλους τους εποπτευόμενους από το ΥΠΠΟΑ φορείς για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

Με αφορμή το παραπάνω γεγονός το Σωματείο Εργαζομένων στο ΕΜΣΤ καλεί το ΔΣ του ΕΜΣΤ να σταματήσει τις κωλυσιεργίες και τις υπεκφυγές και μετά από 8 μήνες διαπραγματεύσεων να προχωρήσει στην αντιπρόταση του και να προχωρήσει η διαδικασία υπογραφής της ΣΣΕ.

Ανακοίνωση με αφορμή την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης

«Ολοι οι εργαζόμενοι να είμαστε σε επαγρύπνηση, για να εξασφαλιστεί ότι θα εφαρμοστούν στο ακέραιο όλοι οι όροι της σύμβασης»

Υπεγράφη την περασμένη Πέμπτη, με την εκπνοή της καλλιτεχνικής σεζόν, επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας στην Εθνική Λυρική Σκηνή, η πρώτη Συλλογική Σύμβαση στην ΕΛΣ μετά από 12 ολόκληρα χρόνια.

Στη σημασία της αναφέρεται με ανακοίνωσή του το Σωματείο Εργαζομένων Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΣΕΕΛΣ), σημειώνοντας παράλληλα πως «χρειάζεται όλοι οι εργαζόμενοι να είμαστε σε επαγρύπνηση, για να εξασφαλιστεί ότι θα εφαρμοστούν στο ακέραιο όλοι οι όροι της Συλλογικής Σύμβασης. Οτι δεν θα αφήσουμε η νέα οικονομική κρίση να γίνει αφορμή για να μειωθούν για άλλη μια φορά οι αμοιβές μας και τα δικαιώματά μας».

Το Σωματείο χαρακτηρίζει θετικό στοιχείο την υπογραφή της Σύμβασης, «ειδικά όταν γίνεται σε μια πολύ δύσκολη περίοδο που η υγειονομική βόμβα του κορονοϊού έχει επιταχύνει μια σειρά αντεργατικών μέτρων και έχει δώσει σημαντικό χτύπημα στο εργασιακό τοπίο του καλλιτεχνικού χώρου, όπως αντίστοιχα συμβαίνει στον κλάδο του Επισιτισμού - Τουρισμού αλλά και σε μια σειρά άλλους κλάδους. Αλλο ένα θετικό στοιχείο είναι ότι εξασφαλίζει μέσω της παροχής του επιδόματος σίτισης μια μικρή αλλά σημαντική βοήθεια στους εργαζόμενους του θεάτρου, που με την ένταξή τους στο ενιαίο μισθολόγιο άλλαξε απότομα η ζωή τους προς το χειρότερο, όπως δυστυχώς συνέβη σε χιλιάδες εργαζόμενους του Δημοσίου και των φορέων γενικής κυβέρνησης».

Το ΣΕΕΛΣ επισημαίνει τη σημασία της συλλογικής διεκδίκησης, ενάντια σε διαχωρισμούς των εργαζομένων σε καλλιτέχνες και τεχνικούς - διοικητικούς - βοηθητικό προσωπικό και αναφέρει επίσης: «Η διαδικασία ανέδειξε και το πραγματικό εμπόδιο που συνεχίζει να υπάρχει και δεν είναι άλλο από το νομοθετικό πλαίσιο το οποίο ουσιαστικά καταργεί τη διαπραγμάτευση της Συλλογικής Σύμβασης, καθώς απαγορεύει την όποια οικονομική απαίτηση, δένοντας έτσι χειροπόδαρα τους εργαζόμενους για οποιαδήποτε βελτίωση των όρων επιβίωσής τους.

Ακόμα και τη χορήγηση του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας, ενός επιδόματος που το είχαμε θεσμοθετημένο από τις προηγούμενες ΣΣΕ κι εδώ και σχεδόν 9 χρόνια μάς το στερούν βάζοντας διάφορες προφάσεις, το θέτει η διοίκηση και η κυβέρνηση - τόσο η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η τωρινή της ΝΔ - ως "ευχή"», τονίζει το Σωματείο, που καλεί σε «έναν κοινό αγώνα με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, ώστε να καταργηθεί όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο όλων των κυβερνήσεων, που διαχρονικά μας "μαυρίζουν" τη ζωή. Ταυτόχρονα, χρειάζεται να απομονώσουμε αντιλήψεις που καλλιεργεί η ηγεσία της Ομοσπονδίας μας, της ΠΟΘΑ, αλλά και κάποιων σωματείων, που βασίζονται στην ηττοπάθεια και στη λογική του "εφικτού", το οποίο καθορίζουν οι νόμοι και η εκάστοτε κυβερνητική πολιτική της "δημοσιονομικής στενότητας". Με άλλα λόγια, "σφιγμένο ζωνάρι" μόνο για τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους και τους συνταξιούχους και μύρια δώρα για τους μεγαλοεργοδότες και τους εφοπλιστές», αναφέρει το Σωματείο, που καταλήγει τονίζοντας πως «οι πιο σημαντικοί αγώνες είναι μπροστά μας».

Πηγή: rizospastis.gr

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΝΙΚΗ – ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΑΠΟΛΥΣΗΣ ΣΤΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ “ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ” ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΥΠΟΣΤΕΙ ΒΛΑΠΤΙΚΗ-ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ

Ως Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής βρισκόμαστε στην εξαιρετικά ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε τη θετική έκβαση μιας πολυετούς μάχης που δόθηκε στον κλάδο μας. Πρόκειται για την υπόθεση της αποζημίωσης απόλυσης για τη συνάδελφο Α.Σ. από το βιβλιοπωλείο “Πρωτοπορία”. Μια απόζημίωση την οποία η εργοδοσία του εν λόγω βιβλιοπωλείου αρνιόταν να καταβάλει, παραβλέποντας το γεγονός ότι η βλαπτική-εκδικητική μεταβολή στους όρους εργασίας της συναδέλφου ουσιαστικά (αλλά και νομικά) συνεπαγόταν απόλυση. Πρόκειται για μάχη που δόθηκε επί χρόνια με συνδικαλιστικούς και κινηματικούς όρους μέσα και έξω από το βιβλιοπωλείο, καθώς και στα δικαστήρια. Πρόκειται εντέλει για μια νικηφόρα μάχη που σημαίνει πολλά περισσότερα από ένα χρηματικό ποσό (το οποίο δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο βέβαια) τόσο για την ίδια την αγωνιζόμενη συνάδελφο όσο και για τον Σύλλογο αλλά και συνολικά για τους αγώνες του κόσμου της εργασίας.

Το ιστορικό της υπόθεσης:

Η όλη υπόθεση εξελίχθηκε κατά κύριο λόγο το 2016. Τότε η συνάδελφος συμπλήρωνε 13μισι χρόνια ως πωλήτρια στο βιβλιοπωλείο “Πρωτοπορία”, έχοντας πιο πριν δουλέψει και σε άλλους χώρους δουλειάς στον κλάδο μας. Η συνάδελφος ήταν επίσης ενεργό μέλος του Συλλόγουκαι για αρκετά χρόνια μέλος του ΔΣ. Και βέβαια με την αξιοπρεπή και διεκδικητική στάση της μέσα στον χώρο δουλειάς της απέναντι στις πάμπολλες αντεργατικές πρακτικές της εργοδοσίας, του Τρικεριώτη και όσων βρίσκονται γύρω από αυτόν, είχε καταφέρει να προασπίσει τα ‒ολοένα συρρικνούμενα‒ εργασιακά δικαιώματα, παρακινώντας και άλλους/ες συναδέλφους της να κινηθούν σε αυτή την κατεύθυνση και στεκόμενη αλληλέγγυα σε αυτούς/ές όταν αντιμετώπιζαν πρόβλημα με την εργοδοσία. Προφανώς και λόγω αυτής της στάσης της είχε να αντιμετωπίσει τη διαρκώς εντεινόμενη αγριότητα και εκδικητικότητα της εργοδοσίας, εξαιτίας της οποίας είχε καταστεί δυσχερής η εργασιακή της καθημερινότητα.

Έτσι, εντελώς μα εντελώς «τυχαία»(!), λίγο καιρό μετά τη λήξη της τυπικής προστασίας που παρέχει ο νόμος σε όσους/ες συμμετέχουν σε ΔΣ σωματείων, η εργοδοσία της “Πρωτοπορίας” μετακίνησε τη συνάδελφο από την πώληση στο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο. Πιο συγκεκριμένα, τον Γενάρη του 2016 η εργοδοσία ανακοίνωσε προφορικά στη συνάδελφο ‒παρά τις εύλογες επιφυλάξεις και διαμαρτυρίες της‒ την ανάθεση καθηκόντων “ταξινόμησης” βιβλίων ανά ηλεκτρονική παραγγελία (εργασία κατά την οποία η εργαζόμενη έπρεπε να μένει όρθια και χωρίς σκαμπό, σκυφτή πάνω από έναν πάγκο για οκτώ ώρες, προκειμένου να ταξινομήσει και να τοποθετήσει σε ραφιέρες τα βιβλία ώστε να εκτελεστούν οι παραγγελίες). Η ενέργεια αυτή αποτέλεσε ξεκάθαρη βλαπτική (αλλά και εκδικητική) μεταβολή από μεριάς της εργοδοσίας σε βάρος της συναδέλφου. Και αυτό τόσο γιατί άλλαζαν ριζικά οι όροι και οι συνθήκες εργασίας σε σχέση με την ειδικότητα που είχε η συνάδελφος για 13μισι χρόνια (ειδικότητα που ήταν καταγεγραμμένη και στη σύμβαση εργασίας της), όσο και γιατί αυτές οι συνθήκες επιδείνωναν σοβαρά τα προβλήματα υγείας που ήδη αντιμετώπιζε (ορθοστατική υπόταση, ισχιαλγία) και για τα οποία είχε γνώση η εργοδοσία.

Για την όλη αυτή εξέλιξη η συνάδελφος είχε ενημερώσει έγκαιρα και τον Σύλλογο, μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες του οποίου συζητήθηκε και σχεδιάστηκε ‒βάσει πάντοτε και της θέλησης της συναδέλφου, αλλά και της πολύτιμης συμβολής της δικηγόρου της‒ όλο το πλαίσιο της δράσης που ακολουθήθηκε.

Η συνάδελφος προσέφυγε και στην Επιθεώρηση Εργασίας. Όμως, όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις, η Επιθεώρηση «ένιψε τας χείρας της», δεν πήρε θέση και κάλεσε την εργαζόμενη να προσφύγει στα δικαστήρια. Ούτε τα ρατσιστικά και σεξιστικά σχόλια του εργοδότη κατά τη διάρκεια της συζήτησης ούτε η απαξίωση  προς την Επιθεώρηση τόσο προφορικά, όσο και γραπτά στο υπόμνημα που κατέθεσε ο εργοδότης συγκίνησαν τους επιθεωρητές! Παράλληλα, η συνάδελφος είχε κάνει καταγγελία στην Επιθεώρηση Ασφάλειας και Υγείας.

Ακόμα και μετά τη διενέργεια της εργατικής διαφοράς στην Επιθεώρηση η εργοδοσία συνέχισε την ίδια τακτική, διατηρώντας την εργαζόμενη στο πόστο του ηλεκτρονικού βιβλιοπωλείου, επιχειρώντας προφανώς την ηθική, σωματική και ψυχολογική της εξόντωση, προκειμένου να εξωθηθεί σε οικειοθελή αποχώρηση.

Στιςαρχές Μαΐου του 2016 η εργαζόμενη προχώρησε σε επίδοση εξωδίκου, καλώντας την εργοδοσία να την επαναφέρει στη θέση εργασίας της πωλήτριας στο φυσικό βιβλιοπωλείο, αλλιώς (σύμφωνα και με την εργατική νομοθεσία) θα είχε ουσιαστικά συντελεστεί καταγγελία της σύμβασης από μέρους του εργοδότη, ο οποίος σε τέτοια περίπτωση είναι υποχρεωμένος να πληρώσει την προβλεπόμενη αποζημίωση λόγω απόλυσης.

Η εργοδοσία βέβαια αρνήθηκε πεισματικά να καταβάλει την αποζημίωση. Αρχικά, έκανε «αντιπρόταση» να γίνει οικειοθελής αποχώρηση της εργαζόμενης «χάριν της δεκατριάχρονης συνεργασίας τους» και να της δώσει ελάχιστα χρήματα «ως δείγμα ευγνωμοσύνης» για τις υπηρεσίες της!!! Εν συνεχεία, ισχυριζόμενη πως δεν υπάρχει καμία βλαπτική μεταβολή και πως η εργαζόμενη επέδειξε απαράδεκτη και αντισυμβατική συμπεριφορά, δήλωσε πως θεωρεί αδικαιολόγητη την απουσία της και πως η εργαζόμενη έχει αποχωρήσει οικειοθελώς.

Την περίοδο αυτή ο Σύλλογός μας προχώρησε σε μια σειρά κινητοποιήσεις, προκειμένου να γίνει γνωστή στον κλάδο και συνολικά στο εργατικό κίνημα η υπόθεση και να πιεστεί η εργοδοσία. Οργανώθηκαν αρκετές παρεμβάσεις έξω από την “Πρωτοπορία” στις οποίες συμμετείχαν μέλη του Συλλόγου, καθώς και συνάδελφοι/ισσες από άλλα σωματεία, από εργατικές συλλογικότητες, από συνελεύσεις γειτονιάς και άλλες δυνάμεις του ταξικού-κοινωνικού κινήματος. Κατά τις παρεμβάσεις οι πελάτες ενημερώνονταν για τους λόγους της άδικης μεταχείρισης της συναδέλφου από τον εργοδότη της, με πολλούς από αυτούς να επιλέγουν σε ένδειξη αλληλεγγύης να μην μπουν στο κατάστημα. Παράλληλα, κολλήθηκαν αφίσες, αναρτήθηκαν πανό και μοιράστηκε η σχετική ανακοίνωση σε διάφορους χώρους εργασίας. Επίσης, εκδόθηκαν ψηφίσματα συμπαράστασης, ενώ αλληλέγγυοι/ες «βομβάρδιζαν» με μηνύματα διαμαρτυρίας το τηλέφωνο, το fax, αλλά και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης της “Πρωτοπορίας”.

Παράλληλα, η συνάδελφος καταθέτει αγωγή, με τη δίκη αρχικά να ορίζεται για τον Φλεβάρη του 2017 και τελικά να γίνεται ‒λόγω της αναβολής που ζήτησε η εργοδοσία‒ τον Ιούνη του 2017. Έτσι προέκυψαν και δύο μαζικές συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στα δικαστήρια της Ευελπίδων. 

Για την πρωτόδικη απόφαση:

Στα τέλη Σεπτέμβρη του 2017 ενημερωθήκαμε για την αρνητική για τη συνάδελφο πρωτόδικη απόφαση. Επρόκειτο για μια εξόφθαλμα φιλοεργοδοτική και αντεργατική απόφαση [βλ. Αναλυτική ανακοίνωση του Συλλόγου:https://bookworker.wordpress.com/2017/11/15/anakoinwsi-dikastiki-exelixi/] Ο δικαστής είχε αγνοήσει επιδεικτικά όλα τα επιχειρήματα και τα αποδεικτικά στοιχεία που προσκόμισε στο δικαστήριο η συνάδελφος, την κατάθεση του μοναδικού φυσικού μάρτυρα της δίκης, που κατέθεσε υπέρ της, καθώς και τις ένορκες γραπτές καταθέσεις υπέρ της. Αντίθετα, έκρινε ως μόνη “αξιόπιστη” και “πειστική” την ένορκη κατάθεση της διευθύντριας της επιχείρησης(!) επισημαίνοντας μάλιστα ότι «η διευθύντρια δεν προσδοκά κάποιο έννομο όφελος από την έκβαση της δίκης»!

Επίσης, η εργοδοσία της “Πρωτοπορίας” προκειμένου να αποδείξει ότι η απολυμένη δεν αντιμετώπιζε θέματα υγείας, προσκόμισε στο δικαστήριο ιατρικό έγγραφο, το οποίο συνέταξε ο γιατρός της επιχείρησης 6 μήνες αφού είχε απολυθεί η συνάδελφος! Ο δικαστής… αγνόησε και πάλι όλα τα επίσημα ιατρικά έγγραφα που κατέθεσε η συνάδελφος. Τέλος, ο δικαστής προσέφερε απλόχερα και ηθική δικαίωση στον εργοδότη της “Πρωτοπορίας”, αφού με τρόπο παράτυπο αντιγράφει ακριβώς τα λόγια του στην απόφαση, όπως ότι «δεν έχει κάνει απολύσεις και μειώσεις μισθών σε καιρούς κρίσης», κάτι που σε κάθε περίπτωση καταρριπτόταν απ’ όσα κατατέθηκαν από την εργατική πλευρά με αποδείξεις (ονόματα απολυμένων συναδέλφων και ημερομηνίες απόλυσής τους). Όσο για τη συνδικαλιστική ιδιότητα της απολυμένης, ο δικαστής αποφάνθηκε με βεβαιότητα πως η εργοδοσία «δεν είχε καμία εμπάθεια» προς την εργαζόμενη… Και η απόφαση του δικαστηρίου καταλήγει να δικαιολογεί τη βλαπτική μεταβολή βάσει κάποιων προσχηματικών «οικονομοτεχνικών λόγων» που… εφευρέθηκαν.

Κάπως έτσι επιβεβαιώθηκε ακόμα μια φορά ότι η δικαστική εξουσία στέκεται απροκάλυπτα αρωγός της εργοδοσίας. Είναι καταφανές πως ο κόσμος των αφεντικών μαζί με την κρατική και τη δικαστική εξουσία συντονίζονται στην ολομέτωπη επίθεσή τους ενάντια στην κοινωνία και τον κόσμο της εργασίας, στοχεύοντας στην αποθάρρυνσή μας για κάθε αγώνα και διεκδίκηση. Ωστόσο, η συνάδελφος και ο Σύλλογος διατρανώσαμε ότι μια τέτοια εξέλιξη δεν ήταν ικανή να κάμψει την αποφασιστικότητά μας και τον αγώνα μας για την κατάκτηση του δίκιου μας. Έτσι, τον Οκτώβρη του 2017 κατατέθηκε έφεση επί της πρωτόδικης απόφασης.

Η απόφαση του Εφετείου που δικαίωσε τη συνάδελφο:

Η συνεδρίαση για την εξέταση της έφεσης έγινε έναν χρόνο μετά την κατάθεσή της, τον Νοέμβρη του 2018, ενώ η απόφαση του Εφετείου μας έγινε γνωστή έπειτα από έναν χρόνο, τον Δεκέμβρη του 2019. Τον Ιούνη του 2020 η απόφαση γνωστοποιήθηκε στην εργοδοσία της “Πρωτοπορίας”, η οποία τελικά αναγκάστηκε (ώστε να αποφύγει και νέο κύκλο αντιδράσεων) να «συμμορφωθεί» και να καταβάλει στη συνάδελφο όλα όσα ορίζονταν!

Η απόφαση αυτή (σε αντίθεση με την πρωτόδικη απόφαση) αναγνώριζε αυτό που προβλεπόταν ούτως ή άλλως από την εργατική νομοθεσία, ότι η βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας ουσιαστικά (βάσει βέβαια και της επίσημης μη συμφωνίας της εργαζόμενης) συνιστούσε απόλυση. Έτσι, υποχρέωνε την εργοδοσία να καταβάλει άμεσα και στο ακέραιο την αποζημίωση απόλυσης στη συνάδελφο (ό,τι δικαιούταν για τα 13μισι χρόνια εργασίας της) καθώς και το οφειλόμενο επίδομα αδείας και την αποζημίωση αδείας για το 2016. Στα ποσά αυτά προστέθηκαν επιπλέον και οι νόμιμοι τόκοι όλων των χρόνων που πέρασαν (από την ημέρα της απόλυσης) με αποτέλεσμα το ποσό να αυξηθεί ακόμη περισσότερο. Επίσης, το Εφετείο αναγνώρισε την προσβολή προσωπικότητας της συναδέλφου, την ηθική και επαγγελματική μείωση καθώς και τη βλάβη που υπέστη η υγεία της και ζήτησε να επιδικαστεί επιπλέον ποσό για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης. Τέλος, η απόφαση περιλάμβανε και την πληρωμή του συνόλου των δικαστικών εξόδων της συναδέλφου από την εργοδοσία. Μέσω της απόφασης αυτής αναγνωρίστηκαν και καυτηριάστηκαν επίσης διάφορες νομικές ακροβασίες στις οποίες είχε κινηθεί η πρωτόδικη απόφαση, όπως, π.χ., το να ληφθεί υπόψη η μαρτυρία μέλους της διοίκησης της εργοδότριας εταιρείας.

Παράλληλα, βάσει αυτής της απόφασης, η συνάδελφος έλαβε από τον ΟΑΕΔ το σύνολο όσων δικαιούνταν από τις δόσεις του επιδόματος ανεργίας και του επιδόματος μακροχρόνια ανέργων που δεν είχε λάβει ως τότε (καθώς η εργοδοσία δεν αποδεχόταν-αναγνώριζε την απόλυσή της).

Για τα όσα αναδεικνύονται μέσα από αυτόν τον αγώνα και την τελική δικαστική νίκη:

Κόντρα στο γενικά αποθαρρυντικό για τους αγώνες κλίμα της εποχής και κόντρα στη διάχυτη απαισιοδοξία ότι  δεν μπορούμε να πετύχουμε νίκες και να υπερασπιστούμε τα εργασιακά μας δικαιώματα και συμφέροντα, καθώς και την αξιοπρέπειά μας από τις όποιες προσβλητικές-επιθετικές πρακτικές της εργοδοσίας, η νίκη αυτή, πέρα από την όποια αισιοδοξία που μας δίνει, καταδεικνύει την αξία του να πιστεύουμε στο δίκιο μας και να αγωνιζόμαστε με κάθε μέσο ‒υπό τις όποιες συνθήκες‒ μέχρι τέλους για την κατάκτησή του.

Μια τέτοια διαπίστωση, πέρα από τη διαχρονική της αξία, έχει ιδιαίτερη σημασία για τη συγκεκριμένη εποχή κατά την οποία ξεκίνησε η μάχη αυτή. Καθώς τότε μεγάλο μέρος του κινήματος βίωνε κάποιου είδους απογοήτευση για τη στάση μιας κυβέρνησης, που, σύμφωνα με τις ελπίδες-αυταπάτες που είχαν καλλιεργηθεί, θα μπορούσε να είχε και φιλεργατικό χαρακτήρα. Μια απογοήτευση που σε μεγάλο βαθμό είχε οδηγήσει σε τάσεις παραίτησης, αποστράτευσης και έλλειψης πίστης στους ταξικούς-κοινωνικούς αγώνες. Ωστόσο, όλη εκείνη την περίοδο (αλλά και πιο πριν, όταν «η ελπίδα ερχόταν»), χάρη βέβαια και στις αντιστάσεις που προέκυψαν από πλευράς μέρους των εργαζομένων, όπως αυτή της συναδέλφου στην “Πρωτοπορία” αλλά και βάσει της πάγιας πίστης του στους αγώνες και όχι στην όποια ενδεχόμενη εναλλακτική διαχείριση του συστήματος, ο Σύλλογός μας κατάφερε να σταθεί όρθιος! Να κρατήσει άσβεστη τη φλόγα του αγώνα και να αφήσει μια σημαντική παρακαταθήκη για τους αγώνες που συνεχίζουμε έως σήμερα.

Η εξέλιξη της υπόθεσης κατέδειξε ότι το κλίμα απαισιοδοξίας το οποίο τροφοδοτείται από μια σειρά από ήττες που έχουμε βιώσει (και σε δικαστικό επίπεδο), δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει από το να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε. Η γενική παραδοχή ότι τα εργατικά δικαιώματα συρρικνώνονται διαρκώς (που προφανώς ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα), δεν πρέπει να μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν έχει νόημα να αναζητούμε τι δικαιούμαστε βάσει νόμου ως εργαζόμενοι και να το διεκδικούμε. Αντίθετα, είναι πολύ κρίσιμο να γνωρίζουμε κάθε διάταξη της νομοθεσίας που μας αφορά και να μην αφήνουμε κανένα περιθώριο στα αφεντικά να  καταστρατηγούν τα δικαιώματά μας. Βασικό βέβαια στοίχημα είναι και το να αγωνιζόμαστε παράλληλα και για την επέκταση των δικαιωμάτων αυτών.

Το ότι η δικαίωση ήρθε τελικά από τα δικαστήρια δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να μας οδηγεί σε συμπεράσματα περί αναποτελεσματικότητας της συνδικαλιστικής-κινηματικής δράσης. Το βασικό (αλλά και προνομιακό για εμάς) πεδίο της μάχης είναι μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς. Εκεί συναντιόμαστε με τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσές μας, εκεί χτίζουμε σχέσεις συναδελφικότητας και ταξικής αλληλεγγύης, εκεί επιδιώκουμε την ευθεία και συλλογική αντιπαράθεση με τους εργοδότες πιέζοντας για την επικράτηση του δίκιου μας. Δεν είναι τυχαία η μανιώδης επιδίωξη κράτους και αφεντικών για καταστρατήγηση του δικαιώματος στη διαδήλωση και τη διαμαρτυρία. Το βασικό στοίχημα είναι να καταφέρουμε να πετυχαίνουμε στο πεδίο αυτό τις όποιες νίκες μας, μέσα από αγώνες που δίνουμε με τους δικούς μας όρους. Να μην περιμένουμε εξαρχής τη δικαίωση από μια «δικαιοσύνη» που, όπως είδαμε και στην πρωτόδικη εκδίκαση, μπορεί να είναι τόσο «τυφλή», ώστε να παραβλέπει τα δικαιώματα των εργαζομένων και την επίθεση που δέχονται από τους εργοδότες τους και ταυτόχρονα να είναι έτοιμη να προασπίσει τα συμφέροντα του κόσμου των αφεντικών, ακόμα και όταν αποδεικνύεται ξεκάθαρα το δίκιο της εργατικής πλευράς. Μια άλλη παράμετρος που δεν μπορούμε να παραβλέπουμε είναι το συχνά δυσβάσταχτο οικονομικό κόστος που συνιστά η δικαστική οδός καθώς και η πολύ χρονοβόρα διαδικασία για να εκδικαστεί και να τελεσιδικήσει η όποια απόφαση.

Επιπλέον, η μάχη αυτή δόθηκε σε έναν από τους λεγόμενους «δύσκολους εργασιακούς χώρους» του κλάδου μας και απέναντι σε μια σκληρή και αδίστακτη εργοδοσία, που έχει την πεποίθηση ότι, όχι μόνο μπορεί να καταπατά την αξιοπρέπεια των εργαζομένων της, αλλά και ότι μπορεί να προσπερνά και τους ίδιους τους νόμους.

Από την άλλη όμως η “Πρωτοπορία” συνιστά έναν εργασιακό χώρο όπου κατά το παρελθόν έχουν δοθεί εμβληματικοί και τελικά επιτυχείς αγώνες ενάντια σε απολύσεις και στην εργοδοτική αδιαλλαξία. Αγώνες που έχουν αφήσει σημαντική παρακαταθήκη και η υπενθύμισή τους (αλλά κυρίως το ενδεχόμενο επανάληψής τους) συνιστά ουσιαστική απειλή για τον Τρικεριώτη, αλλά και για το σύνολο των αφεντικών στον κλάδο του βιβλίου.

Συνεχίζοντας την παράθεση κάποιων σημείων του αγώνα αυτού δεν μπορούμε παρά να αναφερθούμε στο ζήτημα της αλληλεγγύης και της συναδελφικότητας μεταξύ των εργαζομένων. Δυστυχώς, στον αγώνα αυτό η συνάδελφος δεν βρήκε καμία ουσιαστική στήριξη από όσους και όσες εργάζονταν την περίοδο εκείνη στην εν λόγω εταιρεία, παρά μόνο κάποια ελάχιστη ίσως στήριξη από ένα πολύ μικρό μέρος αυτών. Μάλιστα, για μια ακόμα φορά βρεθήκαμε απέναντι στην ιδιαίτερα προβληματική περίπτωση όπου εργαζόμενοι έχουν υπογράψει ένορκες γραπτές καταθέσεις εναντίον συναδέλφου τους. Για άλλη μια φορά είδαμε «συναδέλφους» να επιλέγουν να βάλουν πλάτες στην αυθαιρεσία του αφεντικού τους. Μέσα στη χαοτική, αντεργατική πραγματικότητα που βιώνουμε και με το φόβο της ανεργίας συνεχώς από πάνω μας, είναι κατανοητή ‒ως έναν βαθμό βέβαια‒ η διστακτικότητα των εργαζομένων να εκδηλώνουν ανοιχτά την αλληλεγγύη τους. Η κατάφωρα όμως εχθρική στάση που επιδεικνύουν συνάδελφοι προς συνάδελφο, καταθέτοντας ψεύδη στα δικαστήρια πίσω από την ασφάλεια μιας γραπτής μαρτυρίας, γνωρίζοντας ότι δεν θα εξεταστούν από κανέναν για τα ψέματα που γράφουν και μη έχοντας άλλον ουσιαστικό λόγο εκτός από την ελπίδα να εξασφαλίσουν την εύνοια του αφεντικού, είναι στάση απαράδεκτη που δυστυχώς δεν χαρακτηρίζει κάποιον μόνο ως εργαζόμενο αλλά και ως άνθρωπο. Πρόκειται για μια ξεκάθαρη στάση αναξιοπρέπειας, η οποία επιπλέον έρχεται να τροφοδοτήσει την εργοδοτική αυθαιρεσία και αλαζονεία.

Ο αγώνας που δόθηκε στην «Πρωτοπορία» είχε με κάποιο τρόπο στο επίκεντρό του μια συνάδελφο που, πέρα από την πολυετή παρουσία της στον κλάδο του βιβλίου, υπήρξε βασικό κομμάτι των αγώνων του Συλλόγου μας. Η στήριξή της στον αγώνα αυτό ήταν δεδομένη για όλους/ες εμάς που γνωρίζαμε την αγωνιστική και συναδελφική στάση της και είχαμε δώσει μια σειρά από αγώνες μαζί της. Ωστόσο, είναι κρίσιμο να γίνει σαφές σε κάθε συνάδελφο στην «Πρωτοπορία» και σε κάθε άλλο χώρο δουλειάς ότι είναι δεδομένη η στήριξη του Συλλόγου προς κάθε συνάδελφο. Προς κάθε συνάδελφο που βιώνει κάθε είδους εργοδοτική εκμετάλλευση και αδικία. Προς κάθε συνάδελφο, παλιό ή νεότερο, με μικρή ή και καθόλου εμπλοκή στη ζωή του Συλλόγου ως σήμερα. Προς κάθε συνάδελφο που επιθυμεί να ακολουθήσει τον δρόμο της συλλογικής και οργανωμένης από τα κάτω αντίστασης. Έτσι και μέσα από αυτό το κείμενο θα θέλαμε να απευθύνουμε κάλεσμα σε όλους τους εργαζόμενους και όλες τις εργαζόμενες του κλάδου μας να έρθουν σε επικοινωνία με τον Σύλλογο, να γίνουν μέλη του, να συμμετέχουν στις συλλογικές διαδικασίες του, να είναι ενήμεροι για τα δικαιώματά τους και να αγωνιστούμε όλοι/ες μαζί.

Αναφερόμενοι/ες σε αυτή τη φάση στον αγώνα αυτό, είμαστε στην προνομιακή θέση να μιλάμε με όρους νίκης! Ωστόσο, είναι πολύ κρίσιμο να σημειώσουμε ότι κάποια από τα συμπεράσματά μας θα είχαν ισχύ ακόμα και σε περίπτωση που η «δικαιοσύνη» θα έπαιρνε και σε δεύτερο βαθμό θέση στήριξης της εργοδοσίας. Καθώς, όσο και αν μετράει σημαντικά το αποτέλεσμα του αγώνα και η ηθική και οικονομική δικαίωση της συναδέλφου, έχει μεγάλη αξία και ο ίδιος ο αγώνας που δώσαμε.

Επρόκειτο για μια μάχη-νίκη πρώτα και κύρια της ίδιας της συναδέλφου, που σε συνέχεια της σταθερής αγωνιστικής στάσης της στον κλάδο, έδωσε ακόμα έναν σημαντικό αγώνα και τελικά δικαιώθηκε για την επιλογή της. Ωστόσο, αποτέλεσε καιμια σημαντική μάχη-νίκη για όλο τον Σύλλογο. Μάλιστα, είναι σημαντικό να γίνει αντιληπτή ως μια κρίσιμη νίκη για όλους τους εργαζόμενους/ες του κλάδου, ως μια σημαντική παρακαταθήκη για τους αγώνες που συνεχίζουμε και είναι στο χέρι μας να τους δυναμώσουμε. Και βέβαια υπήρξε μια μάχη-νίκη για όλους/ες όσους/ες συμμετείχαν στις διαμαρτυρίες και στήριξαν με κάθε τρόπο τη συνάδελφο.

Επαναλαμβάνοντας όσα είχαμε εκφράσει και μέσα από τις ανακοινώσεις μας στο πλαίσιο αυτού του αγώνα, σημειώνουμε εμφατικά ότι δεν πρόκειται να αποδεχτούμε ουδέποτε όποιος/α αντιστέκεται και υπερασπίζεται τα εργατικά συμφέροντα να δέχεται βλαπτικές μεταβολές στην εργασία του/της και να γίνεται αποδέκτης εκδικητικότητας από τους εργοδότες. Επίσης, ότι δεν θα αφήσουμε ποτέ καμία συνάδελφο και κανέναν συνάδελφο μόνους τους να αντιμετωπίσουν τις εργοδοτικές επιθέσεις και αυθαιρεσίες.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Πηγή:  bookworker.wordpress.com