Εδώ και τρία χρόνια η κυβέρνηση επιχειρεί, παρά τη σθεναρή αντίσταση των εκπαιδευτικών να επιβάλει την «αξιολόγηση» στο δημόσιο σχολείο. Η «αξιολόγηση» αντίθετα με όσα προβάλουν τα ΜΜΕ και η κυβέρνηση, σε καμία περίπτωση δεν στοχεύει στην βελτίωση του σχολείου. Κεντρικός  της στόχος είναι η κατηγοριοποίηση των σχολείων, η πλήρης εμπορευματοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης και η υποταγή των εκπαιδευτικών σε αυτές τις πολιτικές.

Θέλουν να διαλύσουν και να μετατρέψουν σε μικρές επιχειρήσεις τα δημόσια σχολεία, όπως διαλύουν τα δημόσια νοσοκομεία, όπως εμπορευματοποιούν τα δημόσια πανεπιστήμια.

Το εκπαιδευτικό κίνημα δίνει ένα αγώνα διαρκείας για την υπεράσπιση του δικαιώματος όλων των παιδιών στη μόρφωση. Η κυβέρνηση έσυρε τις Ομοσπονδίες και τα σωματεία των εκπαιδευτικών 14 φορές σε δίκες για να βγει παράνομη η απεργία – αποχή. Σήμερα επιχειρεί την παύση και την αντικατάσταση διευθυντών/ντριών που μετέχουν στην κηρυγμένη απεργία- αποχή από τις διαδικασίες «αξιολόγησης», χτυπώντας το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της απεργίας.

Το Σωματείο Εργαζομένων στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα των εκπαιδευτικών. Η υπεράσπιση του δημόσιο σχολείου είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων, όλου του λαού. Μαζί με εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές, αγωνιζόμαστε για να ένα δημόσιο δωρεάν και αξιόλογο σχολείο, για όλα τα παιδιά, χωρίς διακρίσεις.

·         Στεκόμαστε στο πλευρό των εκπαιδευτικών

·         Αγωνιζόμαστε για το κοινωνικό αγαθό της δημόσιας παιδείας

 

Σωματείο Εργαζομένων στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονής Τέχνης

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 

                                                                                

    

     

Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι, 

 

Συμμετέχουμε στη Γενική Πανελλαδική απεργία που εξήγγειλε η ΓΣΣΕ για τις  17/4/2024   ενάντια στο κύμα ακρίβειας και την αισχροκέρδεια που πλήττουν καθημερινά την αξιοπρεπή διαβίωση του λαού. 

Διεκδικούμε :

 

·        Αυξήσεις στους μισθούς και  προστασία της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών με χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. 

·        Άμεση επαναφορά της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και αποκατάσταση όλων των προτεραιοτήτων του συλλογικού εργατικού δικαίου (επέκταση συλλογικών συμβάσεων, συρροή, μετενέργεια κ.λπ.).

·        Επαναφορά του 13^ου και 14^ου μισθού στο Δημόσιο και ευρύτερο Δημόσιο Τομέα.

·        Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών εργασίας και κάλυψη των αναγκών με προσλήψεις εργαζομένων Αορίστου Χρόνου με διαδικασίες ΑΣΕΠ.

                      

 

 

 

Όλοι και όλες στην Γενική απεργία την Τετάρτη 17 Απριλίου

 

΄Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας

 

              

                 Το ΔΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΜΣΤ 

 

 Η 8η του Μάρτη έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, στη μνήμη των εργατριών στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, η κινητοποίηση των οποίων στις 8 Μάρτη 1857, πνίγηκε στο αίμα από τις αστυνομικές δυνάμεις. Οι εργάτριες εκείνη την εποχή δούλευαν περίπου 16 ώρες τη μέρα, ενώ οι μισθοί τους ήταν σημαντικά μικρότεροι από τους μισθούς των ανδρών εργατών.

 Ετσι, με την απεργία και τις διαδηλώσεις τους διεκδικούσαν «οκτάωρη δουλειά, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, μεροκάματα ίσα με αυτά των ανδρών κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών.
Η 8η του Μάρτη είναι αφιερωμένη στις  γυναίκες που αγωνίζονται ενάντια στην εκμετάλλευση, στις διακρίσεις λόγω φύλου και εθνικότητας ,στην σεξουαλική παρενόχληση, την κακοποιητική συμπεριφορά στους χώρους δουλειάς ή μέσα στην οικογένεια που, πολλές φορές, φτάνει μέχρι τον βιασμό και την γυναικοκτονία, φαινόμενο  πουτα τελευταία χρόνια έχει κατακόρυφη αύξηση.

Σήμερα μετά από δέκα τέσσαρα χρόνια βαθιάς ύφεσης, βλέπουν να ακυρώνονται στην πράξη τα κεκτημένα δικαιώματα τους.

Απολύσεις, επισφαλείς εργασιακές σχέσεις, αναστολές  εργασίας ειδικά σε κοινωνικά επαγγέλματα (λιανεμπόριο, επισιτισμός κ.ά), εφαρμογή της  τηλεργασίας όπου γίνεται και την  κατάργηση, επί της ουσίας του 8ωρου. Την ανάληψη ταυτόχρονα  πολλαπλών ρόλων κατά την διάρκεια της εργασίας στο σπίτι: εργαζόμενη – μητέρα -φροντιστής ηλικιωμένων, που έχει σαν αποτέλεσμα την παντελή έλλειψη προσωπικού χρόνου και την σωματική και ψυχολογική επιβάρυνσή τους.

Με αλληλεγγύη και συλλογικούς αγώνες να παλέψουμε για την εξάλειψη κάθε μορφής βίας κατά των γυναικών για το δικαίωμα στην ζωή με αξιοπρέπεια, να βοηθήσουμε  να σπάσει το φράγμα του φόβου και της σιωπής.

 

Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Μουσείου Σύγχρονη Τέχνης  

 

Ο Δημήτρης Αντωνίου,  μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και εργαζόμενος συμβασιούχος διοικητικός υπάλληλος στο ΕΚΠΑ επί 19 συναπτά έτη εκλήθη σε ΕΔΕ μαζί με όλα τα μέλη του ΔΣ του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του ΕΚΠΑ, του Προεδρείου της Γενικής Συνέλευσης της 7ης Φεβρουαρίου καθώς και δύο ακόμα μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου της ΟΔΠΤΕ και εργαζομένων στο ΕΚΠΑ.

Οι κλήσεις σε ΕΔΕ έγιναν κατά παραγγελία του Πρύτανη του ΕΚΠΑ Γεράσιμου Σιάσου, ο οποίος απροκάλυπτα και εκδικητικά ζήτησε από τον ΕΛΚΕ και το Συμβούλιο του Ιδρύματος την άμεση αναστολή της σύμβασης του Δημήτρη Αντωνίου μέχρι να εξεταστεί οριστικά και η  παύση της σύμβασης του.

Το ατόπημα του συνδικαλιστή Αντωνίου και όλων όσων κλήθηκαν σε ΕΔΕ είναι  ότι στήριξαν εμπράκτως την υλοποίηση της απόφασης της Γενικής Συνέλευσης του Σωματείου, να προχωρήσουν από κοινού με τους συλλόγους ΕΤΕΠ και ΕΔΙΠ και τους φοιτητικούς συλλόγους στον συμβολικό αποκλεισμό του κτηρίου στο οποίο στεγάζεται το ΚΛΕΙΔΙ (Κέντρο Λειτουργίας και Διαχείρισης Δικτύου).

Είναι σαφές ότι η αποφασιστική και συντεταγμένη στάση των εργαζόμενων και των φοιτητών που αντιτάχθηκε στην προσπάθεια υπονόμευσης των καταλήψεων και των αγώνων εναντίον του άρθρου 16 έπληξαν το γόητρο της κυβέρνησης και των πρυτανικών αρχών που αντεπιτέθηκαν με πρωτοφανές μένος στους εργαζόμενους.

Είναι τουλάχιστον σκανδαλώδες να χρεώνεται μια συλλογική απόφαση γενικής συνέλευσης σωματείου σε συγκεκριμένα πρόσωπα που έχουν την ευθύνη ως συνδικαλιστικά στελέχη να εφαρμόσουν την απόφαση των μελών του σωματείου που εκπροσωπούν. Μετά τη χούντα δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο τόσο απροκάλυπτης τουλάχιστον απειλής σε εργαζόμενο στο δημόσιο για συνδικαλιστική δράση και μάλιστα στον χώρο του δημόσιου πανεπιστημίου.

Μετά τα ΜΑΤ και τις εισαγγελικές παρεμβάσεις στα δημόσια πανεπιστήμια επεκτείνεται περαιτέρω η κρατική ασυδοσία  με την ευθεία  στοχοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, απολύοντας εργαζόμενο συνδικαλιστή που ασκεί, ως οφείλει, τα συνδικαλιστικά του καθήκοντα.

Αδιαμφισβήτητα, η  στάση αυτή στοχεύει στην τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων εργαζομένων και φοιτητών, με τον πρύτανη σε ρόλο ‘’κυβερνητικού λαγού’’, στην προσπάθεια σύνθλιψης του αγωνιστικού μετώπου εναντίον της ιδιωτικοποίησης των ΑΕΙ.

Οι πράξεις αυτές κινούνται στο πλαίσιο των διώξεων συνδικαλιστικών στελεχών σε χώρους δουλειάς, στο πνεύμα των νόμων Χατζηδάκη και Γεωργιάδη και όλου του αντεργατικού πλαισίου των μνημονιακών κυβερνήσεων.

 

• Να σταματήσει κάθε συνδικαλιστική δίωξη και να ανακληθεί αμέσως η απόλυση του συνδικαλιστή Αντωνίου.

• Η αλληλεγγύη κι ο αγώνας αποτελούν τα μοναδικά όπλα όλων των εργαζομένων

 

Το Σωματείο Εργαζομένων στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης  δηλώνει απερίφραστα την  αλληλεγγύη του στον συνδικαλιστή Δημήτρη Αντωνίου, μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και εργαζόμενου συμβασιούχου διοικητικού υπαλλήλου στο ΕΚΠΑ επί 19 συναπτά έτη.

 

 

Σωματείο Εργαζομένων στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης